«Έχει τελειώσει το φαγητό κι έχει
έρθει η στιγμή να πλυθεί το ταψί όπου ψήθηκε η γαλοπούλα. Το σκεύος είναι
γεμάτο καμένα και ξερά λίπη και γι’ αυτό η νοικοκυρά το γεμίζει με μπόλικο
ζεστό νερό και σαπουνάδα για να μαλακώσουν. Ύστερα αρχίζει
το τρίψιμο. Τώρα η
εικόνα του γίνεται απαίσια. Η όψη του είναι φρικτή. Αν όμως συνεχίσει το τρίψιμο, σε λίγο το ταψί θα μοιάζει με καινούριο», γράφει η Louise Hay στο βιβλίο της “Μεταμορφώστε τη ζωή σας”. Και σε άλλο σημείο προσθέτει «Όταν αρχίζεις να καθαρίζεις το σπίτι σου δεν έχει σημασία από ποιο δωμάτιο ξεκινάς. Άρχισε λοιπόν από το σημείο που σου ταιριάζει καλύτερα. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους».
Κάποιος ξεκινά να καθαρίσει ένα ταψί
ή ένα δωμάτιο. Μπορεί να είναι η κρεβατοκάμαρα, η κουζίνα, το σαλόνι. Ίσως η
αποθήκη ή το πατάρι. Το εγχείρημα είναι δύσκολο, ειδικά αν το μέρος έχει μείνει
πολύ καιρό αφρόντιστο ή ακατοίκητο. Έρχεται, όμως, μια στιγμή στο χρόνο, που
δεν μπορεί πια να στοιβάξει άλλα πράγματα εκεί μέσα, δε γίνεται να κάνει τα
στραβά μάτια στην ακαταστασία που επικρατεί και στο άγχος που νιώθει κάθε φορά
που το αντικρίζει ή το σκέφτεται. Στην αρχή, κοιτά το χώρο. Το βλέμμα του
γλιστρά πάνω σε ένα παχύ στρώμα σκόνης, που καλύπτει τα πάντα. Πανικοβάλλεται.
Φοβάται για το τι θα συναντήσει μέσα στις παλιές κούτες, κάτω από τα στοιβαγμένα
βιβλία, πάνω στα χτυπημένα έπιπλα. Πέρασε τόσος καιρός, που δεν έχει πια ιδέα
τι κρύβεται… Η’ μήπως όχι; Παρατηρεί τις ατέλειες του τοίχου, τα καρφιά που
κρατούν τα κάδρα, κάτι παλιά μερεμέτια. Οι αναμνήσεις ξεπηδούν από παντού,
έρχονται φαντάσματα οι εικόνες, οι μυρωδιές, οι φωνές, τα αγγίγματα. Και τι να
τα κάνει όλα αυτά τώρα; Μήπως να τα στριμώξει όλα λίγο καλύτερα; Πρέπει να έχει
λίγο χώρο ακόμα, κάπου…
Όχι! Όχι πάλι! Το ίδιο είπε και
πριν ένα χρόνο και πριν ένα μήνα και πριν μια βδομάδα. Δεν αντέχει άλλο!
Εξάλλου, το αποφάσισε. Ήρθε η ώρα. Και κάπως έτσι, ξεκινά το καθάρισμα. Κι εκεί
που καθαρίζει, ανακαλύπτει ότι το δωμάτιο αυτό συνδέεται και με άλλα.
Επικοινωνεί και με τα υπόλοιπα δωμάτια. Η σκόνη και η αταξία που επικρατεί
στους άλλους χώρους θα περάσει στο δωμάτιο αυτό και όλη η προσπάθεια θα
τιναχτεί στον αέρα. Διπλός κόπος, πολλαπλή φθορά και αποτέλεσμα μηδέν! Ξαφνικά,
το καθάρισμα μόνο αυτού του δωματίου δεν είναι αρκετό…
Στην ψυχοθεραπεία, κανένα δωμάτιο του
σπιτιού της ψυχής δεν υπάρχει ξέχωρα από τα άλλα. Κανένας προβληματισμός δεν
υφίσταται μόνος του, καμία σκέψη, καμιά ιδέα. Κάθε άτομο βρίσκεται σε διαρκή
συνδιαλλαγή με το περιβάλλον του, το επηρεάζει και επηρεάζεται από αυτό. Στην
αρχή, ξεκινά με αγωνία να βρει απάντηση σε ένα ερώτημά του. Μοιάζει να θέλει να
ξεσκονίσει το δωμάτιό του. Όσο περνάει ο καιρός, όμως, αρχίζει να ανακατεύει, να
αναμοχλεύει. Κι όσο ψάχνει, τόσο βρίσκει. Κι ενώ αρχίζει με κάτι απλό, με μια γωνιά σκοτεινή, απλώνεται σε όλο το χώρο. Σιγά- σιγά ψαχουλεύει όλο το δωμάτιο, ρίχνει κλεφτή ματιά και στο διπλανό και στο παραδιπλανό... Κι όσο τρομάζει, εκπλήσσεται. Κι όσο
αναστατώνεται, ανακουφίζεται, βρίσκει απαντήσεις. Και πονά και ζορίζεται, μα χαίρεται
κιόλας. Με τον καιρό, ξεκολλά από τα παλιά ερωτήματα και ασχολείται με νέα. Μαθαίνει να βιώνει αυθεντικά τα συναισθήματά του, να τα ανακαλύπτει από την αρχή, να επιβιώνει μέσα στη δίνη τους.
Σε κάθε ψυχοθεραπευτική συνάντηση,
θεραπευτής και θεραπευόμενος παίζουν σε έργο με σενάριο που γράφεται σε
ενεστώτα χρόνο, αλλά τοποθετείται σε τρεις διαστάσεις, που αλληλοδιαπλέκονται: παρελθόν, παρόν και μέλλον. Οι
δυο τους κάνουν πολλές πρόβες. Ο θεραπευόμενος με την ενθάρρυνση και στήριξη του θεραπευτή ντύνεται πολλούς ρόλους, φορά
κουστούμια, αλλάζει θέσεις επί σκηνής, πειραματίζεται σε διαφορετικά ύφη και
δοκιμάζει νέους τρόπους για να βρει τι του ταιριάζει. Το έργο παίζεται ξανά και
ξανά. Η αλλαγή παράγεται σαν αποτέλεσμα της μεταξύ τους σχέσης. Κι έρχεται η στιγμή που ο
θεραπευόμενος ξεκινά περιοδεία, καθώς έχει βρει τον τρόπο που τον εκφράζει, τον τρόπο να επικοινωνεί και να σχετίζεται καλά με τους γύρω του. Μακριά από το θεραπευτή του, αλλά κοντά στον
εαυτό του. Κάθε μέρα λίγο πιο κοντά στον εαυτό του. Μαθαίνει να γράφει ο ίδιος το
σενάριο της ζωής του. Μαθαίνει να καθαρίζει μόνος του το δωμάτιό του, το σπίτι της ψυχής του...
Ευγενία Δουβαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου